آموزش کارآفرینی

یکی از مسایل مطرح در این حوزه، جایگاه آموزش کارآفرینی است.
با وجود تحقیقات گوناگونی که در حوزه مذبور انجام شده، هنوز این سوال مطرح می‌باشد که آیا کارآفرینی قابل آموزش است؟ با توجه به اهمیت موضوع فوق الذکر، هدف پژوهش حاضر بررسی نقش آموزش در کارآفرینی می‌باشد.
در یک مقاله مروری و استنتاجی به بررسی یافته‏‌ها و نظریات موجود پیرامون آموزش کارآفرینی پرداخته می‌شود.
این آموزش در خصوص شناسایی فرصت ها، ارایه ایده‏‌‌های خلاقانه، تعیین منابع لازم، مواجهه با ریسک پذیری، جهت داری به تفکر خلاق و انتقادی، مهارت سازی، توسعه نگرش‏‌ها و تغییر رفتارها خواهد بود.
نوع تحقیق توصیفی- پیمایشی و جامعه آماری آن دوگروه فعال در دانشگاه‌های دولتی است که در اجرای طرح «کاراد» مراکز کارآفرینی درآنها تشکیل شده است( اعضای هیات علمی، مدیران ). براساس جدول نمونه گیری «مورگان و کوهن» تعداد۲۶۹ نفر( شامل١۰۲ نفر از مدیران و١۶۷ نفر از اعضای هیات علمی) با استفاده از شیوه نمونه گیری تصادفی طبقه‌ای به عنوان نمونه انتخاب گردید.
نتایج به دست آمده نشان داد که در برنامه‌های کارآفرینی برای آماده سازی دانش آموختگان کارآفرین در دانشگاه ها، باید به ۲۰ عامل در چهار دسته مولفه اصلی( فلسفه و اهداف،مبانی نظری، مولفه‏‌‌های برنامه کار آفرینی و عوامل محیطی) توجه شود و ‌نیازهای گروه‌های مورد بررسی در این زمینه متفاوت است.

درنهایت براساس یافته‏‌‌های تحقیق چارچوبی برای طراحی، اجرا و ارزیابی برنامه‏‌‌های آموزش کارآفرینی پیشنهاد شد.
نمونه پژوهش ۴۶ نفر از متخصصان کارآفرینی بوده‏‌اند که با استفاده از روش دلفی مورد مطالعه قرار گرفتند.
داده‏‌ها پس از گردآوری با استفاده از آزمونهای مجذور آزادی کای و همبستگی کندال تحلیل شدند.
بررسی نتایج نهایی نشان داد که اغلب متخصصان معتقد بودند که در گستره جهانی شدن، آموزش سبک تفکر و فرهنگ کارآفرینانه، گسترش مراکز تحقیق و توسعه( R & D) کارآفرینی، برگزاری کارگاههای آموزش کارآفرینی دیجیتالی، کسب و کارهای الکترونیکی، سیاستگذاریها و برنامه ریزیهای آموزشی و پژوهشی دانشگاهها با ارزشهای کارآفرینی، همکاریهای علمی با مراکز آموزشی و پژوهشی کشورهای توسعه یافته، تبادل استاد و دانشجو و.
... می‌تواند راهکار ارزشمندی برای ایجاد تفکر کارآفرینی و اشتغال دانش آموختگان آموزش عالی باشد.

منبع : مقاله آموزش کارآفرینی