کمرویی

روش پژوهش مدل یابی معادلات ساختاری و جامعه آماری شامل تمامی دانش‌آموزان دختر متوسطه دوم پایه دوم شهر گرگان مشتمل بر ۲۴۰۰ در سال تحصیلی ۹۵-۹۶ بوده است.
برای جمع آوری داده‏‌ها از مقیاس ناگویی خلقی تورنتو، مقیاس احساس تنهایی راسل، پرسشنامه هویت اجتماعی صفاری نیا؛ و مقیاس کمرویی چیک- بریگز استفاده گردید.
نتایج پژوهش نشان داد که ناگویی خلقی، هویت اجتماعی و احساس تنهایی به ترتیب ١١/۰، ١۹/۰- و ١۲/۰ اثر مستقیم بر کمرویی دارا بودند و برازش مدل تایید گردید و بهطور کلی سه متغیر برون زا توان پیش بینی ۲۴/۰ از متغیر کمرویی را دارا بودند.
با توجه به اثر بدست آمده می‌توان نتیجه گرفت که دانش آموزان کمرو تجاربی در ناگویی خلقی و احساس تنهایی در این اختلال دارا می‌باشند و کسب هویت اجتماعی متناسب می‌تواند کاهنده‏ی موثری جهت بهبود تعاملات اجتماعی گردد.
حقیقتا غفلت در رفع مشکلات دانش آموزان و بی توجهی به آن‏‌ها، خسارات جبران ناپذیری به بار می‌آوردو باعث مشکلات و مصایبی خوهد شد که در بررسی آن‏‌ها باز به همین نقطه آغاز، یعنی دوران حساس حیات کودکی بر می‌گردیم.
کمرویی توجه غیرعادی و مضطربانه به خویشتن در یک موقعیت اجتماعی است که در نتیجه آن فرد دچار نوعی تنش روانی – عضلانی می‌شود و زمینه رفتارهای ناسنجیده در وی فراهم می‌گردد.
در مقاله حاضر‘ پس از توصیف کم رویی‘ این پدیده از لحاظ بین فرهنگی و نیز رابطه آن با یکدیگر جلوه‏‌‌های عاطفی و رفتاری مورد بحث قرار گرفته و سپس از عوامل موثر در پیدایش کمرویی که از جامعه‘ خانواده‘ مدرسه‘ یا رفتار بزرگسالان نشات می‌گیرد سخن رفته و سرانجام راهها و شیوه‏‌‌های درمان کمرویی توسط خود فرد کمرو و دیگران پیشنهاد گردیده است.

کم رویی یک صفت یا ویژگی ارثی( ژنتیکی) نیست، بلکه اساسا در نتیجه روابطنادرست بین فردی وسازش نایافتگی‏‌‌های اجتماعی در مراحل اولیه رشد( در خانه و مدرسه) پدیدار می‌گردد.
با این که برخی از روان شناسان نظیر کتل( cattel) [١۹۸۳ ]بر این عقیده‏‌اند که بعضی افراد با زمینه کم رویی متولد می‌شوند، اما باید توجه داشت که بحث درباره زمینه کم رویی و استعداد بیش‌تر بعضی از کودکان در ابتلا به کم رویی، به معنای ارثی بودن آن، مثل رنگ چشم و پوست نیست.
بدیهی است کودکان کم رو عموما متعلق به والدینی هستند که خودشان کم رویی دارند.
لیکن این بدان معنی نیست که این قبیل کودکان کم رویی را از طریق ژن‏‌‌های ناقل از والدین خود به ارث برده اند، بلکه اساسا بدین معناست که کم رویی را از آن‏‌ها یاد گرفته اند.
( ١ )

منبع : مقاله کمرویی