محیط شهری
کیفیت محیط شهری
رشد سریع شهرها و توسعه کالبدی آن ها، موجب بروز بحرانهای مختلف در زندگی و نزول کیفیت محیط شهری شده است.
چنانچه هریک از این عوامل، در محیط زندگی یک فرد، فاقد کیفیات مطلوب باشند، بر احساس و ادراک وی از فضا و درنتیجه بر سطح رضایت مندی او از محیط زندگی تاثیرگذار خواهد بود.
هرگاه صحبت از کیفیت محیط میشود توجه و تاکید اصلی همچنان روی ساخت و شکل کالبدی است.
نگرانیهایی از مناسب نبودن کیفیت محیط زیست در اغلب شهرهای ایران وجود دارد.
مشکلات زیستمحیطی یکی از اساسیترین مسایل شهرهای امروزی و حاصل تعارض و تقابل آنها با محیط طبیعی است.
رشد سریع شهرها و توسعهی کالبدی آنها موجب بروز بحرانهای مختلف در زندگی شهری نظیر مشکلات محیطی و نزول کیفیت محیط شهرها شده است.
بحران کیفیت در محیطهای شهری، توجه به رویکردهای موثرتری را که قابلیتهای اجرایی بیشتری داشته باشند، به یک موضوع جدی تبدیل کرده است.
کیفیت محیط شهری یک مفهوم مبهم( مجرد) است که از عوامل انسانی و طبیعی که در مقیاسهای متفاوت فضایی عمل میکنند منتج میشود.
به عبارت دیگر، کیفیت محیط شهری یک پارامتر متغیر فضایی و پیچیده است که از عمکرد فاکتورهای به هم پیوسته ازجمله جزیره گرمایی شهر، توزیع فضای سبز، تراکم ساختمانها، شکل و طرح آنها و کیفیت هوا تشکیل شده است.
به عبارت دیگر کیفیت محیط نه تنها به حوزههای برآورد سازی نیازهای مادی انسان توجه دارد، بلکه همچنین به تامین و ارتقا ظرفیتهای اجتماعی و توسعه اجتماعات، که بر الگوهای رفتار اجتماعی آنها نیز تاثیر گذار است، توجه دارد( رفیعیان، ۹: ١۳۸۶ ). لنسینگ و مارانز معتقدند که یک محیط باکیفیت بالا، احساس رفاه و رضایتمندی را به واسطه ویژگیهایی که ممکن است فیزیکی، اجتماعی و یا نمادین باشد به ساکنانش منتقل میکند.
کیفیت محیط شهری بستگی به کیفیت زیر ساختهای شهر و مدیریت مناسب آنها دارد، و شامل محیط کالبدی( فیزیکی) مانند( مدیریت آب باران، کیفیت هوا، فضای سبز، سروصدا، ترافیک و.
.. )، تسهیلات مربوط به مسکن( تامین آب، برق، گاز، تلفن، بهداشت، دفع فاضلاب و.
..) و محیط اجتماعی( جامعه، استقلال، کنشهای اجتماعی، احساس رضایت و امنیت اجتماعی) میشود.
کیفیت محیط شهری عبارت است از شرایط اجتماعی، فرهنگی، اقتصادی و کالبدی- فضایی محیط شهری که نشان دهنده میزان رضایت و یا عدم رضایت شهروندان از محیط شهری میباشد
منبع : مقاله کیفیت محیط شهری